Աղբյուրը՝ Azatamtutyun.am, 10.04.2009

Գուրգեն Կարապետյանի հարցազրույցը «Արարատ» ռազմավարագիտական հետազոտությունների կենտրոնի տնօրեն, քաղաքական գիտությունների դոկտոր Արմեն Այվազյանի հետ

Գրեթե մեկ դար է մեզ անջատում Մեծ եղեռնից: Սակայն այսօր էլ, ավաղ, այդ հրեշավոր ողբերգությունը մեզ համար պատմության շուռ տված էջ չդարձավ: Հարյուրամյա ժամանակային տարածությունը չհեռացրեց մեզանից ողբերգությունը, որը համարվում է ոչ միայն քսաներորդ դարի, այլև մարդկության պատմության մեծագույն չարագործություններից մեկը: Ցավը բթացել է, վերքը թեև սպիացել է, բայց չի բուժվել, հոգեբանական վնասվածքը դեռևս ապրում է մեր հոգիներում և մեր հիշողության մեջ:

Հայերի ցեղասպանությունը Օսմանյան կայսրությունում և հետևանքները Հայաստանի և հայ ժողովրդի համար` ահա մեր զրույցի թեման:

Continue Reading »

Источник. Аzatamtutyun.am, 10.04.2009

Беседа Гургена Карапетяна с директором Центра стратегических исследований «Арарат», историком, доктором политических наук Арменом Айвазяном

Столетний срок, отделяющий нас от геноцида, к сожалению, так и не сделал эту страшную трагедию перевернутой страницей истории. Столетнее временное пространство не отдалило от нас событие, которое считается одним из величайших злодеяний не только в ХХ веке, но и вообще в истории человечества. Боль притупилась, рана, хоть и зарубцевалась, но не зажила, психологическая травма все еще гнездится в наших душах и в нашей памяти.

Геноцид армян в Османской империи и его последствия для Армении и армянского народа – вот тема нашей беседы.

Continue Reading »

Источник. РЕГНУМ, 06.04.2009

Летняя премьера “Кавказской платформы” Турции во время московского визита премьера Турции Реджепа Тайипа Эрдогана и февральский визит президента Абдуллы Гюля в Москву постепенно наполняют конкретным политическим содержанием российско-турецкие отношения. На Южном Кавказе (в Закавказье) вектор сотрудничества двух стран направлен в сторону разрешения двусторонних противоречий на основе общей стратегической задачи: исключить активную роль в регионе “сторонних сил”, исключить его из повестки дня мировой политики через восстановление скорейшими темпами “мира и стабильности”.

Continue Reading »

Արմեն Այվազյան. «Ընդդիմությունն այս պարտվողական քաղաքականությունը դեպի առաջ տանելու հարցում ամեն ինչով աջակցում է իշխանությանը» , 7 օր, 04.04.2009թ.

Արմեն Այվազյան. «Մեր հեռուստաալիքներով պորտապար են պարում։ Սահմանը բացելուց հետո պատկերացնու՞մ եք ինչ է լինելու» , 7 օր, 04.04.2009թ.

Continue Reading »

«Յառաջ» օրաթերթ, 14-15 մարտի 2009թ

Թուրքիո ժողովրդական դաստիարակության ազգայնամոլ ավանդության անսպառ դրամագլուխներեն են քաղաքներու «թշնամիեն ազատագրում»-ի տոնակատարությունները: Իզմիրի մեջ կնշվի Հույներու 1922-ին ծով թափվիլը, Կարսի մեջ հայ և ռուսերու զգետնումն ու վտարումը, և այլն: Վերջին տարիներուն այդ տոնակատարություններու հայտագրին մեջ փոփոխություն մը բերվեցավ. ազատագրումի ամեն անգամ կրկնվող խորհրդանշական ներկայացումեն զեղչվեցան սվիններով «թշնամին» զգետնելու տեսարանները: Ատիկա պետք էր ընկալել որպես Թուրքիո քաղաքակրթության աստիճանաչափի բարձրացումը: Մանավանդ, որ այս շատ կարևոր բարեշրջումը թափ ու թմբուկով ամեն անգամ կը ծանուցվի թուրք մամուլին մեջ:
Continue Reading »

Источник. Голос Армении, 19.03.2009

Арис Казинян

В данном материале мы не будем представлять историю армянских ожиданий относительно перспектив признания Вашингтоном Геноцида армян. Только перечень кандидатов в президенты США – демократов и республиканцев, обещавших в случае избрания признать Геноцид армян, составил бы треть газетной полосы. Однако не только из соображений более бережного отношения к печатному листу мы не собираемся представлять всю эту знакомую историю. Тем более что нынешний глава Белого дома говорил о необходимости признания Геноцида еще задолго до своих выборов.

Continue Reading »

Վահրամ Միրաքյան
ԵՊՀ Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի
մագիստրատուրայի 2-րդ կուրսի ուսանող

«Պետությունները կառուցում են կայսրերը և երգիչները»
Շուցզին.
Հին չինական պատմամշակութային աշխատություն:

Ուկրաինայում նարնջագույն հեղափոխության ժամանակ ընդդիմությանն իրենց երգերով աջակցում էին հայտնի երգիչներ, որոնց «ժողովրդական պայքարի» մասին երգերը հիթ շքերթներում գրավում էին առաջին տեղերը:

Վրաստանում վարդերի հեղափոխության ժամանակ ընդդիմության հավաքներն ուղեկցվում էին համերգային շոու-ծրագրերով:

1989թ.-ին Պանամայում ԱՄՆ-ի իրականացրած հատուկ գործողության ժամանակ դիմադրության ղեկավար` գեներալ Նորիեգի բնակության վայրի մոտ բարձր հնչում էր ռոք երաժշտություն, որում կային այսպիսի արտահայտություններ` «ժամանակն է փախչել, ժամանակն է թաքնվել» ¹ :

2008թ.-ի գարնանը, Հայաստանում ընդդիմությունն իր հավաքների ժամանակ հնչեցնում էր ռազմահայրենասիրական երգեր, դինամիկ երաժշտության ներքո ժողովրդին անընդհատ կրկնել էին տալիս` «պայքար, պայքար, մինչև վերջ» և այլն:

Continue Reading »

Իսկ Հայաստանը առաջարկում է Թուրքիային մասնակցել իր թիվ 1 ռազմավարական օբյեկտի շինարարությանը

Միջազգային պրակտիկայում աննախադեպ է, որ միմյանց հետ դիվանագիտական հարաբերություններ չունեցող երկրները միասին անվտանգության հարց լուծեն: Այս մասին մեզ հետ զրույցում ասաց քաղաքագիտության դոկտոր Լևոն Շիրինյանը` մեկնաբանելով այն տեղեկությունները, թե վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը առաջարկել է Թուրքիային մասնակցել Հայաստանի նոր ատոմակայանի կառուցմանը:

«Նախ, անվտանգության հարց կա: Տեխնոլոգիաները յուրացնելու հարցեր կան: Որպես ատոմային էներգիայի երկիր` գուցե ունենք բաներ, որ օտարները, առավել ևս թուրքերը չպիտի իմանան»,- նշեց Լ. Շիրինյանը:

Continue Reading »

«Արմենիա»-ն օսմանյան պատմագրության և քարտեզագրության մեջ

Լուսինե Սահակյան,
Բանասիրական գիտությունների թեկնածու, ԵՊՀ դոցենտ

Տրապիզոնի գավառի (սանջակի) կազմավորումը

Օսմանյան կայսրությունն իր գաղափարաբանությամբ, ներքին կառուցվածքով և սոցիալ-տնտեսական համակարգով իսլամական երկիր էր, որն ի սկզբանե դարձավ քրիստոնեությանը հակոտնյա մի աշխարհ ¹: 16-րդ դարի սկզբին սուլթան Սելիմ Առաջինը Եգիպտոսը գրավելուց հետո յուրացրեց խալիֆի տիտղոսը, Կ. Պոլիսը հայտարարեց խալիֆի նստավայր՝ դրանով իսկ մեծացնելով կայսրության ազդեցությունն իսլամական աշխարհի վրա: Այնուհետև նրան հաջորդող սուլթանները ևս համարվում էին բոլոր մահմեդականների կրոնապետ ²:

16-17-րդ դարերում Օսմանյան հսկայածավալ տերության մեջ հպատակ բնակչության մեծամասնությունը կազմում էին քրիստոնյաները: Զավթված տարածքները յուրացնելու և ժողովրդագրական պատկերը վերաձևելու նպատակով օսմանյան իշխանությունները մշակել էին պետական կառավարման այնպիսի ամբողջական համակարգ, որի բուն նպատակը կայսրությանն օսմանա-մուսուլմանական բնույթ հաղորդելն էր, այլ կերպ ասած՝ նոր գրավված տարածքների մահմեդականացումը: Այդ համակարգի բաղադրիչներից էր վարչական բաժանումների քաղաքականությունը:
Continue Reading »

ARMINFO, 23.02.2009

Полная, отредактированная версия интервью АрмИнфо директора Центра стратегических исследований ‘Арарат’, доктора политических наук Армена Айвазяна

Г-н Айвазян, в одном из своих интервью Вы отметили, что считаете карабахскую проблему частью Армянского вопроса, чем Вы обосновываете данное утверждение?

Начнем с того, что с обретением Арменией независимости в 1991 году Армянский вопрос вернулся на международную арену, но уже не как вопрос спасения западных армян, каковым он был известен в конце 19-ого–начале 20-ого века. Так как в Западной Армении армянства больше не было: оно было истреблено в промежутке от 1894-ого до 1923 гг. – в течение Геноцида, осуществлённого турками в три основных этапа. В советское время деарменизации подверглись обширные районы уже в восточной части Армении, в том числе. – Нахиджеване и Северном Арцахе. Сейчас армяно-турецкий конфликт перешел в новую фазу, основная особенность которой – существование международно-признанной Республики Армения. Политика Турции по ликвидации Армении с карты мира пересмотру не подвергалась: ныне цель этой политики – задушить армянское государство в зародыше, эту задачу Турция сейчас пытается решить опосредованно – через своего союзника Азербайджана, поскольку современные международные обстоятельства, а также серьёзные внутренние проблемы политического и экономического характера препятствуют прямому турецкому вторжению в Армению.

Continue Reading »

Աղբյուրը՝ «Հայոց Աշխարհ» , օրաթերթ, շաբաթ 14 Փետրվարի 2009 #27/2827

«Արարատ» ռազմավարագիտական կենտրոնի տնօրեն ԱՐՄԵՆ ԱՅՎԱԶՅԱՆԻ կարծիքով. «Եթե մեզ թվում է, թե դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելով, առեւտուր անելով Թուրքիայի հետ, այլեւս որեւէ խնդիր չենք ունենալու, չարաչար սխալվում ենք:
Ավելին՝ մեր հայրենիքի բռնազավթված արեւմտյան մասն ինքնակամ մոռացության մատնելով, այդպիսով դավաճանելու ենք ինքներս մեզ, մեր ինքնությանը: Իր ոչնչացումը ծրագրող թշնամու հետ վտանգավոր սիրախաղերի պայմաններում հայ ժողովուրդն այլեւս զրկվելու է ինքն իրեն մոբիլիզացնելու, իր առջեւ ինչ-որ նպատակներ դնելու, իր իրավունքների պաշտպանությամբ եւ առհասարակ ինքնապաշտպանությամբ զբաղվելու բնական մղումից»:

Continue Reading »

ԱԼԲԵՐՏ ՆԱԼՉԱՋՅԱՆ,
«Հոգեբանական հետազոտությունների կենտրոնի» նախագահ, դոցենտ, «Հոգեբանության հիմունքներ», «Էթնիկական հոգեբանություն», «Մարդկային ագրեսիվություն» և այլ գրքերի հեղինակ

2008 թվականի նոյեմբերի 1-ին «Ազգ» թերթում հրապարակվեց գրող և գրականագետ Ստեփան Թոփչյանի ընդարձակ հոդվածը՝ «Ո՞վ է հայը» վերնագրով։ Այդ նյութը գրելու առիթ է հանդիսացել քաղաքագետ և պատմաբան Արմեն Այվազյանի «Հայկական ինքնության գրավակաները կամ ո՞վ է հայը» (հայերեն, ռուսերեն, անգլերեն, ֆրանսերեն) հոդվածը, որի մեջ հեղինակն առաջ է քաշում մի շարք այժմեական խնդիրներ՝ փորձելով տալ դրանց ուրույն մեկնաբանություններ։ Հոդվածում արված հարցադրումները սուր են, անկեղծ և, որ ամենակարևորն է, արտահայտում են հեղինակի մտահոգությունը, հաճախ նաև խոր տագնապը, հայ ազգի և պետականության ճակատագրի կապակցությամբ։ Ս. Թոփչյանի հոդվածը ևս, հուսով եմ, ելնում է նույնանման մտահոգություններից, այդ պատճառով էլ ես, որպես էթնոհոգեբան, որոշեցի համառոտ այս դիտողություններով հանդես գալ այդ երկու նյութերում արծարծվող և ինձ համար առավել հետաքրքրական մի շարք խնդիրների շուրջ։ Հընթացս խոսելու եմ նաև Ա. Այվազյանի հրապարակած տեսակետների նկատմամբ ևս մեկ՝ քաղաքագետ Իգոր Մուրադյանի արձագանքի մասին։

Continue Reading »

Ռուբեն Թարումյան
26.01.2009

Մարդկանց մեծ մասը չի ստանում
այն` ինչ ուզում է, քանի որ իրենք էլ
չգիտեն, թե ինչ են ուզում։
Մարլագրամ Մագիստրոս
(Ջոն Բ. Պրիստնլիի «Հունիսի 31-ը»)

Համաշխարհային ճգնաժամի այս խառը օրերին, երբ Հայաստանի թե՛ իշխանական, եւ թե՛ ընդդիմադիր քաղաքական ուժերն ակնարկում են, թե մոտ է Արցախյան հարցի կարգավորման վճռական փուլը, աշխուժանում են վեճերն այն մասին, թե հայկական կողմը պիտի հանձնի ազատագրված տարածքները, թե՞ ոչ։ Ու կարծես թե բոլորովին չի նկատվում, որ հարցի` նման սեւ-սպիտակ ձեւակերպումը ոչ մի կապ չունի իրականության հետ։ Պարզ է, որ տարածքները պիտի հանձնվեն, կամ չհանձնվեն՝ միայն ինչ-որ բանի դիմաց։ Իսկ ինչի՞ դիմաց. ի՞նչ կարող են մեզ առաջարկել տարածքները հանձնելու դիմաց, եւ ի՞նչ կարող ենք առաջարկել մենք՝ տարածքները չհանձնելու դիմաց։ Եւ ահա, պարզվում է, որ հայկական կողմը, կարծես թե չունի քիչ թե շատ հասկանալի կերպով ձեւակերպված իր համար ընդունելի տարբերակներ։ Խոսքը, հայոց պետության բարձրաստիճան ղեկավարներին չի վերաբերում, հակառակը` հենց նրանք կարող են եւ չհնչեցնել այդ պայմանները։ Բայց ի՞նչն է քաղաքական ուժերին եւ անհատ հայերին խանգարում ներկայացնել սեփական պատկերացումները արցախյան խնդրի արդար հանգուցալուծման մասին։
Continue Reading »

Աղբյուրը՝ Նացիոնալ , 26.01.2009թ.

Հունվարի 26-ին Ստամբուլում տեղի կունենա Հայաստանի, Ռուսաստանի, Թուրքիայի, Ադրբեջանի և Վրաստանի ԱԳ պատվիրակությունների հանդիպումը:

Պատճառը Թուրքիայի առաջարկած «Կովկասյան պլատֆորմն» է: Ըստ ծրագրի` կողմերը պետք է առավելապես տեխնիկական բնույթի հարցեր քննարկեն:

Թուրքիան գործի է անցել

Օգոստոսյան վրաց-օսական պատերազմից հետո Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Թայիփ Էրդոհանը առաջարկեց տարածաշրջանում կայունության ու անվտանգության պլատֆորմ ստեղծել: Ծրագրված է, որ այն կհիմնվի ԵԱՀԿ սկզբունքների վրա: Տարածաշրջանի երկրները հասկանալի պատճառներով այդ նախաձեռնությունը առանձնակի ոգևորությամբ չընդունեցին, սակայն նաև չհրաժարվեցին: Հետևաբար, այսօր Թուրքիան խոսքերից կարծես թե գործի է անցնում: Հանդիպումը կազմակերպված է:

Continue Reading »

Отрывок из выступления директора Центра Стратегических исследований “АРАРАТ” Армена Айвазяна
на Международной конференции «Феномен геноцида: причины и способы предотвращения»
(Москва, 17 декабря 2008 г.)

Геноцид армян имел катастрофические последствия не только для армянс­кого народа, но и для всей международной политической системы, в особенности в Европе и на Ближнем Востоке. Убиение целого народа и безнаказанность за содеянное воодушевили самые реакцонные силы, послужили им примером для подрaжания.

Continue Reading »