Մեր ընթերցողը հավանաբար կհիշի ՙԱրարատ՚ ռազմավարագիտական կենտրոնի դատական հայցն ընդդեմ ՙԿովկասի՚ ինստիտուտի տնօրեն Ալեքսանդր Իսկանդարյանի: Վերջինս գիրք է լույս ընծայել, որտեղ 34 անգամ Ցեղասպանություն բառը վերցված է չակերտների մեջ: Դատն առաջին ատյանում մերժվել է, որից հետո կենտրոնը դիմել է Վերաքննիչ դատարան, որտեղ եւս մերժվել է: Կենտրոնը նպատակաուղղված ձեւով շարունակում է իր վրդովմունքն այս առումով եւ արդեն դիմել է Վճռաբեկ դատարանին: Ըստ կենտրոնի տնօրեն Ա. Այվազյանի` գրեթե ամբողջությամբ անտեսվել են հայցադիմումի մեջ եղած փաստերը: Օրինակ բերելով,որ այդ գրքում ուղղակիորեն ժխտվում է Հայոց ցեղասպանությունը: Եվ այս մասին չի խոսվել ոչ առաջին ատյանի դատարանում եւ ոչ էլ Վերաքննիչում: Երկրորդն էլ այն է, որ 34 անգամ Ցեղասպանություն բառը վերցված է չակերտների մեջ, իսկ վերը նշված դատական երկու ատյանները նշել են, որ ՙԵթե բառը վերցված է չակերտի մեջ, դա չի նախատեսում դատական հետապնդում՚, որը, ըստ պրն Այվազյանի` լրիվ անհեթեթություն է, հավելելով. ՙԵթե, օրինակ, դատավոր բառը վերցնենք չակերտների մեջ, արդյո՞ք դա չի լինի վիրավորական՚:
Ինչպես մեզ տեղեկացրեց Ա. Այվազյանը, եթե հանկարծ Վերաքննիչը տա նույն պատասխանը, ապա իրենք դիմելու են Եվրադատարանին:
ԱՐՄԵՆՈՒՀԻ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Ծանոթագրություն. Անցյալ տարվա վերջին «Իրավունք» թերթն Ա. Իսկանդարյանին շնորհել էր հետևյալ տիտղոսը՝
2009թ. գիտության վատագույն ներկայացուցիչ` Կովկասի ինստիտուտի տնօրեն ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԻՍԿԱՆԴԱՐՅԱՆ` Երեւանում Հայոց ցեղասպանությունը նսեմացնող գիրք հրատարակելու համար:
ԴՐՈՒՅԹՆԵՐ՝
Մամուլի ազգային ակումբում
«Արարատ» ռազմավարագիտական կենտրոնի տնօրեն
Արմեն Այվազյանի ելույթի
(12.04.2010)
«Ֆուտբոլային դիվանագիտության» արդյունքները
Ինչպես և 2009թ. ապրիլին ԱՐԱՐԱՏ ՌԿ-ի կազմակերպած մի շարք միջոցառումներում (Կոնգրես – 14.04.2009, Էրեբունի պլազա – 30.04.2009) նախազգուշացրել էինք, 2008 թ. «ֆուտբոլային դիվանագիտությամբ» սկիզբ առած Հայաստան-Թուրքիա միջպետական գործընթացը հանգեցրել է տխուր արդյունքների.
• Հայության տարբեր հատվածների միջև, ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Սփյուռքի և Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունների միջև առաջացել են խորը պառակտումներ։
• ՀՀ-Թուրքիա «Ճանապարհային քարտեզի» և «Արձանագրությունների» թոհուբոհում հայությունը ենթարկվել է չարդարացված ցնցումների, արդյունքում՝ ստվար զանգվածներ է՛լ ավելի են օտարացել պետական և համազգային նշանակություն ունեցող խնդիրներից, թուլացել են անվտանգության և ինքնապաշտպանության մասին մտածելու մեխանիզմները։
• Հայաստանի բնակչության շրջանում ուժգնացել է անպաշտպանվածության և անապահովության զգացումը ոչ միայն սոցիալական, այլև արդեն ազգային արժանապատվության հարցերում։ Հոգեբանական անվտանգության մակարդակն խիստ նվազել է, ինչն էլ նպաստել է արտագաղթի նոր ալիքի առաջացմանը։
• Թուրքիան ձեռք է բերել Հայաստանի նկատմամբ ճնշումներ բանեցնելու լրացուցիչ լծակներ։
• Ադրբեջանը, տեսնելով Հայաստանի ներքին իրավիճակի խորքային վատթարացումը և միասնության քայքայումը, դարձել է առավել չզիջող և նախահարձակ։
Alexandre Iskandaryan est ressorti blanchi de l’action en justice intentée à son encontre, pour faits de négationnisme, par Armen Ayvazyan.
En Arménie, certains peuvent nier le Génocide arménien sans avoir à craindre des poursuites ! Le 5 mars dernier, soit au lendemain du vote du Congrès américain (cf. FA n° 358), la Cour d’appel a rejeté la plainte du Centre d’études stratégiques Ararat contre l’Institut Caucase qui avait traduit, publié et diffusé une littérature négationniste. Rappelons que le 4 décembre 2009, le tribunal de première instance de Kentron et Nork-Marache, présidé par la juge Kariné Petrossian, avait rejeté en un temps record (une minute et quinze secondes) la plainte du Centre Ararat dirigé par Armen Ayvazyan, en prétextant que la Cour ne disposait pas d’assez d’éléments légaux afin de l’examiner (cf. FA n° 352, p. 10 et n° 353, p. 13) (1). Շարունակությունը » Continue Reading »
Հայաստանի Հանրապետության վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի (այսուհետ` Վերաքննիչ դատարան) 2010 թվականի մարտի 5-ի որոշմամբ մերժվել է «ԱՐԱՐԱՏ» ռազմավարագիտական կենտրոն հասարակական կազմակերպության (այսուհետ` Հայցվոր) ներկայացուցչի վերաքննիչ բողոքը, բերված Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի (այսուհետ` Ընդհանուր իրավասության դատարան) 2009 թվականի դեկտեմբերի 4-ի վճռի դեմ, որով թիվ ԵԿԴ/2246/02/09 քաղաքացիական գործի վարույթը կարճվել է` վեճը դատարանում քննության ենթակա չլինելու հիմքով:
I. Գործի դատավարական նախապատմությունը.
2009 թվականի սեպտեմբերի 17-ին Հայցվորը հայց է ներկայացրել Ընդհանուր իրավասության Դատարան ընդդեմ «ԿՈՎԿԱՍԻ ԻՆՍՏԻՏՈՒՏ» հիմնադրամի (այսուհետ` Պատասխանող)` հայոց ցեղասպանության եղելությունը վիճարկող հրապարակման հերքումը պարտավորեցնելու, ցեղասպանություն բառի չակերտավոր կիրառումն արգելելու և վնասի հատուցման պահանջի մասին: Շարունակությունը » Continue Reading »
L’auteur de l’article, Stepan Sargsyan, exprime ici une colère de bon sens contre une décision de la juge du premier ressort qui par contre, paraît s’être retranchée sur le droit pour ne pas avoir à décider au fond (elle ne prend en compte qu’une partie des faits reprochés par le demandeur)..
La décision de la Cour d’Appel confirmant la décision en premier ressort n’est que peu commentée par l’auteur de l’article. Elle n’en est que plus étrange. On comprend qu’” ARARAT ” aille en Cassation, mais il faut souhaiter qu’il n’ait pas à aller devant la Cour Européenne des Droits de l’Homme, ce qui serait énormément préjudiciable pour tous les Arméniens.
La critique juridique que fait Stepan Sargsyan, même si apparemment il n’est pas juriste, est pertinente, structurée et convaincante : il y a quelque chose qui ne va pas dans le système arménien.
Source: Published in The Armenian Observer weekly, March 24, 2010, page 4
An unprecedented case is being tried in the Armenian courts. For the first time ever a lawsuit against the denial of the Armenian Genocide within Armenia has been brought against an Armenian non-governmental organization. The “ARARAT” Center for Strategic Research is suing the Yerevan-based “Caucasus Institute” Foundation for publishing a book that contains an explicit denial of the Armenian Genocide. That a Yerevan-based Armenian organization would think of publishing denialist material is shocking enough. Yet, even more troubling is the handling of this case by the Armenian courts, which have implied that it is permissible to publicly deny the Armenian Genocide in Armenia.
Toponyms represent persistent linguistic facts, which have major historical and political significance. The rulers of the Ottoman Empire and the Republic of Turkey realized the strategic importance of the toponyms and carried out consistent policies towards their distortion and appropriation. Aiming to assimilate the toponyms of the newly conquered territories, the Ottoman authorities translated them into Turkish from their original languages or transformed the local dialectal place-names by the principle of contamination to make them sound like Turkish word-forms. Other methods of appropriation included the etymological misinterpretation and renaming and displacing the former toponyms altogether. The focus of the present article is the place-name transformation policies of the Ottoman Empire and its successor, the Republic of Turkey. The decree by the Minister of War Enver Pasha issued on January 5, 1916 with the orders to totally change the “non-Muslim” place-names is for the first time presented in English, Armenian and Russian translations. The article also deals with the artificially created term of “Eastern Anatolia” as a substitute for Western Armenia, the political objectives of the pro-Turkish circles as well as the consequences of putting the mentioned ersatz term into circulation.
Download the 
«Արարատ» կենտրոնն
Ո՛չ օտարալեզու դպրոցներին
