Աղբյուրը` Արմինֆո, 27.04.2010

Տեխնիկական գիտությունների թեկնածու, կառավարման հարցերով փորձագետ Հարություն Մեսրոպյանի հարցազրույցն ԱրմԻնֆո գործակալությանը

– Պրն Մեսրոպյան, կարելի՞ է, արդյոք, ՀՀ նախագահի հայտարարությունից հետո խոսել «ֆուտբոլային դիվանագիտության վախճանի» մասին, և ո՞ւր հասցրեց այն Հայաստանին:
«Ֆուտբոլային դիվանագիտության» դարաշրջանով սկսվեց պրագմատիզմի ու ռեալիզմի «ծաղկոնքը» հայկական ձևով, կամ, ինչպես այժմ ընդունված է ասել` «ռեալ փոլիտիկ»: Այդ մոտեցումների «նվաճումը» դարձավ Հայաստանի և Թուրքիայի միջև 2009թ. հոկտեմբերի 10-ին ստորագրված չարաբաստիկ արձանագրությունները: Քանի որ արձանագրությունները հանդիսանում են մեր «նախաձեռնողական» արտաքին քաղաքականության արդյունքը, ապա դրանք կարելի է անվանել «Հայ իմաստունների Արձանագրություններ»: Իսկ երբ, դրանց ստորագրումից հետո, արագացված ռեժիմով, փոփոխության ենթարկվեց «Միջազգային պայմանագրերի մասին» ՀՀ Օրենքը` ետկանչման պահով, և դրանից հետո հայտնվեցին Սահմանադրական դատարանի մեկնաբանությունները, պարզ դարձավ, որ մենք փորձեր ենք անում «հետին խելքով» ուղղել իրավիճակը: Ստացվում է, կամ դա մեր «նախաձեռնությունը« չէր, կամ էլ, ինչն ավելի վատ է, այդ «նախաձեռնությունը», պարզապես, հաշվարկված չէր: Մասնավորապես անհանգստացնում է այդ «նախաձեռնությունների» տոտալ PR-ը, որն իրականացվում է իշխանամետ և «ընդդիմադիր» քաղաքական գործիչների, պալատական գործարարների ու քաղաքագետների, արևելագետների ու թուրքագետների կողմից, որոնք, պարզապես «գրանցվել» էին հայկական ԶԼՄ-ներում: Այդ «խոսող գլուխները», «Օդոբրյամս» ոճով ազգին են ներարկում 21-րդ դարի հայկական նորագույն լյումպեն-գաղափարախոսությունը: Բարեբախտաբար, հայկական միտքն ամբողջովին լյումպենացված չէ:
Continue Reading »