Աղբյուրը` («Հայաստանի ԶՐՈՒՑԱԿԻՑ», #45 (163), 24 դեկտեմբերի, 2010 թ.)

Նախքան Հայկական հարցի միջազգային իրավական մակարդակի վերլուծությանն անցնելն անհրաժեշտ է համառոտաբար ամփոփել ներկա ուսումնասիրության նախորդ գլխում ասվածը (I. Ռազմավարական մակարդակ)։

Խորհրդային Միության փլուզումից հետո Հայկական հարցի բովանդակությունը՝ Հայաստանի տարածքային-քաղաքական ազատագրության անհրաժեշտությունը, նույնը մնալով, ընդունեց նոր ձևեր, որոնք արտահայտվեցին նախևառաջ վերածնված հայկական պետության հետևյալ ռազմավարական խնդիրներում.

Շարունակությունը

Источник: “СОБЕСЕДНИК Армении”, #45 (163), 24 декабря 2010 г.

Перед тем, как перейти к анализу международно-правового уровня Армянского вопроса, необходимо вкратце подытожить сказанное в предыдущей главе данного исследования (см. Собеседник Армении, #41 (159), 26 ноября 2010 года).

После распада Советского Союза содержание Армянского вопроса – необходимость территориально-политического освобождения Армении, оставшись прежним, приняло новые формы, которые выразились, в первую очередь, в следующих стратегических проблемах воссозданного армянского государства:

Далее

Աղբյուր՝ «Հայաստանի ԶՐՈՒՑԱԿԻՑ», #41 (159), 26 նոյեմբերի 2010 թ.
Արմեն ԱՅՎԱԶՅԱՆ, Քաղաքական գիտությունների դոկտոր

Հայաստանի Հանրապետության խորհրդարանում դարձյալ բարձրացվել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը պաշտոնապես և անհապաղ ճանաչելու հարցը։ Ցավոք, ինչպես այսքայլի նախաձեռնողները, այնպես էլ հակառակորդները ԼՂՀ ճանաչումը դիտում են բացառապես դիվանագիտական խաղի վերնակառուցային կոմբինացիաներում՝ անտեսելով նրա բազիսային՝ ռազմավարական մակարդակը։
Շարունակությունը

Источник: “СОБЕСЕДНИК Армении”, #41 (159), 26 ноября 2010 года
Армен АЙВАЗЯН, Доктор политических наук

В парламенте Республики Армении снова поднят вопрос о немедленном официальном признании Нагорно-Карабахской Республики. К сожалению, как инициаторы, так и оппоненты этого шага рассматривают признание НКР исключительно в надстроечных комбинациях дипломатической игры, игнорируя его базисный – стратегический уровень.
Далее

Աղբյուր՝ Ankakh.com, 16.11.2010

Հայաստանի վերաբերյալ կեղծ տեղեկություններով լի հանրագիտարանը հրատարակած բրիտանական և ռուսական հրատարակչություններին պատասխանատվության ենթարկելու գործընթացն իր վրա պետք է վերցնի պետությունը: Այսպես է կարծում քաղաքագիտության դոկտոր Արմեն Այվազյանը, անընդունելի համարելով հայկական պետական կառույցների բռնած «չեզոք» դիրքորոշումը.

Շարունակաթյունը

Աղբյուրը՝ «Հայաստանի ԶՐՈՒՑԱԿԻՑ», #37 (155), 29 հոկտեմբերի-5 նոյեմբերի 2010 թ.

Մատենադարանի ավագ գիտաշխատող, քաղաքական գիտությունների դոկտոր Արմեն Այվազյանի հետ զրույցից տեղեկանալով, որ նրա «1722-1730 թթ. հայոց ազատագրական պատերազմի քննական պատմություն» մենագրությունը մոտենում է ավարտին, խնդրեցինք ժամանակից փոքր-ինչ առաջ ընկնելով՝ մեր ընթերցողին ներկայացնել այդ, մեր կարծիքով, հույժ այժմեական հետազոտության անտիպ էջերից մեկը։ Ստորև հրապարակվող հետաքրքրահարույց նյութը մի փոքրիկ հատված է Ա. Այվազյանի գրքի՝ 1720-ական թվականների հայկական զորքի սպառազինությանը նվիրված առանձին գլխից։ Բնականաբար, թերթային հրապարակումից դուրս է մնացել գիտական ծավալուն ապարատը (աղբյուրագիտական բազան, պատմաբանասիրական վերլուծությունն ու բացատրությունները, ծանոթագրությունները և այլն)։

Շարունակությունը