Ռուբեն Թարումյան
26.01.2009

Մարդկանց մեծ մասը չի ստանում
այն` ինչ ուզում է, քանի որ իրենք էլ
չգիտեն, թե ինչ են ուզում։
Մարլագրամ Մագիստրոս
(Ջոն Բ. Պրիստնլիի «Հունիսի 31-ը»)

Համաշխարհային ճգնաժամի այս խառը օրերին, երբ Հայաստանի թե՛ իշխանական, եւ թե՛ ընդդիմադիր քաղաքական ուժերն ակնարկում են, թե մոտ է Արցախյան հարցի կարգավորման վճռական փուլը, աշխուժանում են վեճերն այն մասին, թե հայկական կողմը պիտի հանձնի ազատագրված տարածքները, թե՞ ոչ։ Ու կարծես թե բոլորովին չի նկատվում, որ հարցի` նման սեւ-սպիտակ ձեւակերպումը ոչ մի կապ չունի իրականության հետ։ Պարզ է, որ տարածքները պիտի հանձնվեն, կամ չհանձնվեն՝ միայն ինչ-որ բանի դիմաց։ Իսկ ինչի՞ դիմաց. ի՞նչ կարող են մեզ առաջարկել տարածքները հանձնելու դիմաց, եւ ի՞նչ կարող ենք առաջարկել մենք՝ տարածքները չհանձնելու դիմաց։ Եւ ահա, պարզվում է, որ հայկական կողմը, կարծես թե չունի քիչ թե շատ հասկանալի կերպով ձեւակերպված իր համար ընդունելի տարբերակներ։ Խոսքը, հայոց պետության բարձրաստիճան ղեկավարներին չի վերաբերում, հակառակը` հենց նրանք կարող են եւ չհնչեցնել այդ պայմանները։ Բայց ի՞նչն է քաղաքական ուժերին եւ անհատ հայերին խանգարում ներկայացնել սեփական պատկերացումները արցախյան խնդրի արդար հանգուցալուծման մասին։
Continue Reading »