Ադրբեջանում վերստին խոսում են պատերազմի մասին

Print Print Email Email

Աղբյուրը՝ «Հայոց Աշխարհ», 19 նոյեմբերի 2008

Նոյեմբերի 16-ի վաղ առավոտյան ղարաբաղա-ադրբեջանական ռազմական շփման գոտում տեղի ունեցած միջադեպի շուրջ երկու օր շարունակ բորբոքվող կրքերը սկսել են բացահայտել պաշտոնական Բաքվի քաղաքական խաղերի նորանոր նրբերանգները:
Ակնհայտ է դառնում, որ միջադեպի նախօրեին Ստեփանակերտ ժամանած ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների դեմ ուղղված սադրանքը չէր սահմանափակվում միայն Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությանը բանակցային գործընթացից վերջնականապես դուրս մղելու ակնկալիքով: Ռազմական միջոցների դիմելու ճանապարհով Բաքուն փորձեց նաեւ հասկացնել միջնորդ երկրներին, որ Մոսկովյան հռչակագրով ամրագրված հակամարտության քաղաքական կարգավորման մասին իր պարտավորությունը պայմանական բնույթ ունի, այն է՝ կախված է լինելու հնարավոր փոխհամաձայնության բովանդակությունից:
Սրանով օգոստոսյան ռուս-վրացական կարճատեւ պատերազմից խիստ վախեցած եւ սսկված Ադրբեջանի ղեկավարությունը Լեռնային Ղարաբաղի ու Հայաստանի հետ փաստորեն նորից փորձեց խոսել ուժի դիրքերից:

Այն իրողությունը, որ նոյեմբերի 16-ի միջադեպը հենց պատերազմական շանտաժի նպատակով վաղօրոք նախապատրաստված, բավականաչափ լավ մշակված սադրանք էր, փաստվում է ադրբեջանական մի շարք լրատվական կայքէջերի եւ այդ երկրի պաշտպանության նախարարության նոյեմբերի 17-ին ու 18-ին տարածած խիստ տարբեր ու միմյանց տրամագծորեն հակասող տեղեկությունների համեմատության միջոցով: Եւ այսպես՝
1. Նոյեմբերի 17-ին Բարդայից «Տրենդ-Նյուս» գործակալության թղթակից Շ.Ջալիլօղլին հաղորդել է նույն գործակալությանը, որ համաձայն իրավապահ մարմիններից ստացված տեղեկատվության, Ֆիզուլիի շրջանում գտնվող զորամասից դասալիք Օրհան Շամիլովը նոյեմբերի լույս 15-ի գիշերը զենքը ձեռքին լքել է իր զորամասի տարածքը եւ, փորձելով անցնել հայկական կողմը, սպանվել կամ գերի է ընկել, ուստի նրա ծննդավայր Թարթառի շրջանի ոստիկանությունը դադարեցրել է մինչ այդ սկսված որոնողական աշխատանքները:
2. Նոյեմբերի 18-ին Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարության մամլո խոսնակ Էլդար Սաբիրօղլուն հաղորդել է «Թուրան» գործակալությանը, որ նոյեմբերի 16-ին, Ֆիզուլիի շրջանում, երբ հայկական կողմը հերթական անգամ խախտել էր հրադադարի ռեժիմը, զինծառայող Օրհան Շամիլովը, մի քանի րոպե տեւած փոխհրաձգությունից հետո հերոսաբար դուրս է թռել խրամատից եւ գրոհել հակառակորդի ուղղությամբ: Սպանելով երկու հայ զինծառայողի, ինքը եւս զոհվել է: Բայց քանի որ այդ ամենը տեղի է ունեցել հայկական խրամատների մոտ, հայերը կարողացել են հեռացնել իրենց զոհվածների մարմինները, իսկ Օրհան Շամիլովի դիակը մնացել է տեղում:
Ստացվում է, որ պաշտոնապես որպես դասալիք հայտարարված եւ իր ծննդավայր Թարթառի շրջանի իրավապահների կողմից որոնվող անձը մեկ օրվա ընթացքում վերածվել է «հերոսի», որի դիակը ադրբեջանական իշխանություններին հանձնելուց հետո տեղի կունենա հանդիսավոր հուղարկավորություն՝ տառացիորեն մի քանի օր առաջ նրան փնտրող իրավապահների մասնակցությամբ: Այս ողջ խեղկատակությունը ցույց է տալիս ո՛չ միայն ադրբեջանական բանակում տիրող իրական վիճակը, այլեւ սադրանքների դիմելու այն հնարքների ողջ զինանոցը, որ գործադրում է Ադրբեջանը:
Մինչ ղարաբաղյան ու ադրբեջանական կողմերը զբաղված են միմյանց հաղորդագրությունները հերքելով, ԵԱՀԿ նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպրչիկը դեռ ոչ մի գնահատական չի տվել միջադեպին: Ավելին՝ հերքելով Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարության հաղորդագրությունը երկու հայ զինծառայողների զոհվելու մասին, ԼՂՀ պաշտպանության բանակի մամլո խոսնակ Սենոր Հասրաթյանը նոյեմբերի 18-ին հայտարարել է, որ զոհված ադրբեջանցի զինծառայողի դիակը ստանալու համար Ադրբեջանը պետք է դիմի համապատասխան միջազգային կառույցներին: Բայց սրանք, Ա.Կասպրչիկի գլխավորությամբ, ճգնաժամային մոնիտորինգ անցկացնելու փոխարեն զբաղված են կողմերի փոխբացասող վարկածների վերլուծությամբ:

Այս ամենը ցույց է տալիս, որ եթե Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումից հետո ԵԱՀԿ-ի ստեղծած ներկա մոնիտորինգի մեխանիզմի փոխարեն գործեն նույն կազմակերպության դիտորդական ու խաղաղապահ առաքելությունները, ապա հայկական կողմը բոլորովին էլ ապահովագրված չի լինելու Ադրբեջանի նորանոր սադրանքներից: Ավելի լավ է ունենալ սեփական, վստահելի եւ ամուր պաշտպանական համակարգ, քան հայտնվել ուխտադրուժ հակառակորդի եւ անտարբեր ու որոշակի հաշվարկներով առաջնորդվող խաղաղապահների ու դիտորդների արանքում:

Վերջին միջադեպը ցույց է տալիս նաեւ, որ Ղարաբաղյան հակամարտության ռազմական լուծման մասին նախորդ ամիսներին լռություն պահպանող Բաքուն վերստին անցել է պատերազմական շանտաժի դիմելու գործելակերպին: Ընդ որում, նման գործողության համար մեղքը իր վրայից «սրբելու» նպատակով ադրբեջանական քարոզչությունը վերստին սկսել է խաղարկել ռուս-վրացական պատերազմից հետո միջազգային հանրության կողմից սուր եւ ցավոտ ընկալվող «ռուսական վտանգի» մասին առասպելը:

Հարց է առաջանում. եթե դա այդպես է, ապա ինչո՞ւ են Ադրբեջանի հատուկ ջոկատայինները հարձակում կազմակերպում հայկական դիրքերի վրա եւ վերջում այդ ամենը վերագրում «հերոսացած» դասալիքների ինքնագործունեությանը: Եթե դա նույնպես Մոսկվայի պատվիրած սադրանքների արդյունքն է, ապա մնում է միայն պարզել, թե հակամարտության կողմերից ո՞րն է հայտնվել պատերազմական սադրանքների կիզակետում եւ ո՞վ է կանգնած նրա թիկունքին՝ Ռուսաստանը, թե՞ մեկ այլ երկիր:

3 responses so far

3 Responses to “Ադրբեջանում վերստին խոսում են պատերազմի մասին”

  1. Gerason 20 Nov 2008 at 4:37 pm

    ВСЕГДА БУДЬ НА ЧЕКУ.

    Россия может развязать “искусственную войну” в Нагорном Карабахе: мнение До конца 2008 года Россия может развязать “искусственную войну” в Нагорном Карабахе, в результате чего “Карабах будет сдан Азербайджану”. С таким заявлением выступила на пресс-конференции 25 октября армянский этнограф Грануш Харатян, передает корреспондент ИА REGNUM. По мнению Харатян, Россия укрепляет свои позиции как в мире в целом, так и на южно-кавказском направлении с позиции силы. Примером того, по словам этнографа, служит “развязанная Россией война в Грузии”. “Война, искусственно развязанная Россией в Грузии, в результате которой закрепилось военное присутствие России в этой республике, показывает, что данная сверхдержава намерена самоутвердиться и восстановить своё влияние на Южном Кавказе с помощью силы”, – сказала Грануш Харатян. Этнограф не исключает, что аналогичный сценарий может быть разыгран и в отношении Карабаха: “будет спровоцирована недолгая война на территории Нагорного Карабаха, в результате чего Карабах полностью или частично может оказаться под контролем Азербайджана”. “Я не исключаю, что Россия, имея опыт августовских событий, в ближайшее время спровоцирует, ну, например, 10 дневную войну в самом Нагорном Карабахе или вокруг него, в результат чего, Карабах полностью или частично окажется под контролем Азербайджана. То есть, Россия, открыто или скрыто, будет на стороне Азербайджана и будет помогать ему в реализации данного сценария”, – сказала Грануш Харатян. Этнограф также озвучила те причины, которые, по ее мнению, толкают Россию на такие действия. “Россия готова жертвовать Арменией в пользу более крупных и богатых стран региона, коими являются Азербайджан и Турция, с тем, чтобы, налаживая с ними взаимовыгодные экономические отношения, добиваться политического влияния в регионе. Разве общая христианская вера может стать причиной дружбы России с Арменией? Или важнее выгодные экономические отношения с иными странами, обеспечивающие в конечном итоге политическое влияние в регионе?”, – задалась вопросом Грануш Харатян, сама же ответив на него, – “Азербайджан гораздо больше и богаче Армении”. “Азербайджан также является выгодным партнёром России в нефтегазовой сфере. Для России также важно, чтобы такая сильная держава в регионе как Турция состояла в ее партнерах. И, пожертвовав дружбой с Арменией, – благоприятствуя сдаче Карабаха Азербайджану, – Россия будет решать геополитические задачи, укреплять свои позиции в данном регионе”, – сказала Грануш Харатян.

  2. Gerason 07 Dec 2008 at 3:40 am

    Ставшая маргинальной «демократическая» оппозиция, будучи полностью согласной с Сержем Саргсяном в этом вопросе, не может и не желает воспрепятствовать реализации проекта урегулирования. Истинная национальная оппозиция, которая в идеологической плоскости одинаково противостоит как Сержу Саргсяну, так и «демократической» оппозиции, в политическом аспекте еще не организована и вынуждена делать это в сколь быстром темпе, столь и преодолевая многочисленные сложности. Предотвращение усилиями национальной оппозиции гибельного для армянской государственности плана «урегулирования» должно способствовать очищению и идеологическому преобразованию политического поля Армении вокруг основополагающих, жизненно важных для страны, принципов, а в итоге, и к обязательной и действительной смене власти.

  3. zakon 19 Apr 2009 at 7:39 am

    Пожалуй прав Герас, к стати приветствую тебя Герас,давно тебя не читал!…Я разделяю с ним все его мысли,но по моему эта третьяя сила она потихоньку уже образовываеться.Я не удивлюсь если в один прекрассный день мы увидим во главе этой силы, Армена Айвазяна и его единомышленникиов,трезвомыслящих истинных народных сынов,не стремившихся к экономическим высотам, не подкупных и талантливых компетентных политиков. Ведь день ото дня эта сила форсирует такое мнение в умах патриотично настроенных соотечественников.Турция и Азербайджан уже трубят в своих прессах об “опасной аналитической деятельности Айвазяна”, а это уже серьезный бросок перчатки властям. Этой власти не доходит то,что Армянский народ,живущий на территории Армении, со своим менталитетом отличаеться от тех которые жили долго бок а бок, с азерами. Если вторые жили с ними в дружбе при Советской власти,то первые прикалывались над устоями этого отсталого генеза мирового сообщества.Надо смотреть правде в глаза.В отличии от второго типа нашего народа,патриотическое состовляющее еще на высоком уровне в среде первого типа. Да и это объяснимо,т.к. никогда,ни в какое время,Армянин с Азербайджана не рассматривал Армению как свою Родину,но исключении конечно были.А сейчас говорить о патриотизме тех, которые никогда не были гражданами Армении а Азербайджана,не приходиться. Ну ка посмотрите высказывании в прессе тех звезд Российской эстрады армянского происхождения ,которые говорят,что они гордяться тем,что когда-то выступали на азербайджанском языке,но никаких слов о гордости выступлении на армянском языке,собственно они никогда и не выступали на армянском. А азербайджанский http://www.Day.az с вожделением, время от времени бросает в эфир весь этот мусор,для пропаганды всего азерского с подачи армян. Недавно смотрел в http://www.Youtube.com дебаты с Арменом Айвазяном,которого оппонировали небезызвестный народный “ШАКАЛ”,азерский шпион,с сомнительным происхождением деятель, в честь которого при жизни,назван какая-то школа в Армении,который слово ՀԱՇՏԵՑՈՒՄ,выговоривает с интересной интонацией, Ашот Блеян. А второй был известный мультипликатор Саакянц,патриот Азербайджана,который ненавидит Месропа Маштоца и армянский язык,который обвиняет Армян и Армению в нежелании примириться с вожделенным Азербайджаном,обвиняя Армена Айвазяна и “ему подобных” в “разжигании межнациональной розни” и при таком отношении к нам еще и живет и работает в Армении а не в Азербайджане… Надо дать должное терпению Айвазяна,я бы долго не терпел…Вот учитывая все это,надо всех патриотов Армении собраться вокруг тех,которые трубят об опасности,которые истиные патриоты ибо должное отсутсвие патриотизма погубила 1.500 000 лояльных и наивных Армян. Всегда излишняя любовь к Турции и к Азербайджану,приводили к печальному исходу и излишнее доверие к России тоже. Мы страшно забывчивый народ,мы быстро можем ради ПОЖРАТЬ ПОБОЛЬШЕ И ВСЕГДА, забыть обиды,забыть жертвы, но страшно любящий требовать от других,чтобы те помнили больше нас… Пока мы полностью не спустимся на патриотическое поле с лозунгом НЕ ШАГУ НАЗАД!!!, мы обречены…

Comments RSS

Leave a Reply

Կայքի մոդերատորներն իրավունք ունեն հեռացնելու այն գրառումները, որոնք պարունակում են անձնական վիրավորանքներ, բռնության կոչեր, թեմայից դուրս գրառումներ, գովազդային նյութեր։ Նաև չի խրախուսվում շատախոսությունը (flood):

You must be logged in to post a comment.