Armen Ayvazyan, “Military Pragmatism vs. Imperial Prejudice”

Աղբյուրը՝ «Հայաստանի Զրուցակից», #4 (167), 4 փետրվարի, 2011 թ.

4. Արցախյան գործը

Միջազգային դատավարության ձև կարող է ընդունել նաև հայ ժողովրդի՝ Արցախին, ներառյալ նրա շուրջն ազատագրված բնիկ հայկական տարածքին տիրելու անօտարելի իրավունքը։ Այդ իրավունքն իրացվելու է կա՛մ Հայաստանի Հանրապետության հետ վերջնական՝ դե-յուրե վերամիավորման, կա՛մ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախության միջազգային ճանաչման միջոցով։ Այսպիսի իրական հնարավորության վրա է մատնացույց անում Կոսովոյի անկախության հռչակման մասին ՄԱԿ-ի Միջազգային դատարանում 2009 թ. դեկտեմբերի 1-ից մինչև 2010 թ. հուլիսի 22-ը քննված նախադեպային գործը։ ՄԱԿ-ի բարձրագույն դատական ատյանի խորհրդատվական վճռում եզրակացվեց, որ 2008 թ. Կոսովոյի անկախության միակողմանի հռչակումը չի հակասում միջազգային իրավունքին, քանի որ միջազգային օրենսդրության մեջ բացակայում է որևէ դրույթ, որը կարող էր արգելել Կոսովոյին հռչակելու իր անկախությունը։ Դրանով իսկ ՄԱԿ-ի Միջազգային դատարանը ճանաչեց Սերբիայից Կոսովոյի անկախության ինքնահռչակումը։

Շարունակությունը

Источник: “СОБЕСЕДНИК АРМЕНИИ”, № 4 (167 ), 4 февраля 2011 г.

4. Арцахское дело

Форму международного судебного разбирательства может принять в будущем и право армянского народа на Арцах (включая освобожденную вокруг него исконно армянскую территорию) либо посредством его конечного воссоединения с Республикой Армения, либо через международное признание независимости Нагорно-Карабахской Республики. На такую реальную возможность наглядно указывает прецедентное дело о провозглашении независимости Косово, рассмотренного Международным судом ООН в период с 1-го декабря 2009 г. по 22 июля 2010 года.Консультативное заключение высшей судебной инстанции ООН отметило, что одностороннее провозглашение Косово своей независимости в 2008 году не противоречит международному праву, поскольку в международном законодательстве отсутствует какая-либо норма, которая могла бы запретить Косово провозгласить независимость. Тем самым, Международный суд ООН признал законность самопровозглашения независимости Косово от Сербии.

Далее

Աղբյուրը՝ «Հայաստանի Զրուցակից», #1 (164), 14 հունվարի, 2011 թ.

2. 1918-2010 թթ. Ադրբեջանում հայասպանության և էթնիկական զտումների մասին գործը
1918-1920 թթ. Հայաստանի Հանրապետությունը Հայոց եղեռնի կազմակերպիչների և կատարողների նկատմամբ բաց դատավարություն անցկացնելու ժամանակ և հնարավորություն չունեցավ։ Այդուհանդերձ, նրանց պատժելու մասին որոշումն ընդունվեց այդ կարճ ժամանակահատվածում՝ 1919 թ. հոկտեմբերին ու հե՛նց Երևանում՝ իշխող կուսակցության՝ ՀՅ Դաշնակցության 9-րդ համագումարում։ Մինչդեռ Հայաստանի «երրորդ» Հանրապետության (1991թ.-ցայսօր) ղեկավարությունը, հույսը դնելով միջազգային միջնորդության միջոցով ղարաբաղյան և հայ-թուրքական հակամարտությունների արագ լուծման վրա և բոլորովին չըմբռնելով Հայկական հարցի էությունը, որոշեց պարզապես հրաժարվել ինքնապաշտպանության և հատուցման՝ իր տրամադրության տակ եղած արդյունավետ միջոցից՝ Ադրբեջանում հայասպանության և էթնիկական զտումների կազմակերպիչների ու կատարողների դեմ ազգային և միջազգային դատական հետապնդումից, որն ինքնիշխան պետության բացառիկ իրավունքն է։ Չմոռանանք, որ այդ հանցագործությունները մասամբ իրականացվել են «երրորդ» հանրապետության գոյության օրոք։

Շարունակությունը

Источник: “СОБЕСЕДНИК АРМЕНИИ”, № 1 (164), 14 января 2011 г.
2. Дело об арменоциде и этнических чистках в Азербайджане (1918-2010 гг.)

Первая Республика Армения (1918-1920 гг.) не имела ни времени, ни возможности для проведения открытого суда над организаторами и исполнителями Геноцида армян. Однако, не случайно, что решение об их наказании было принято в течение этого короткого промежутка – в октябре 1919 г. и именно в Ереване, на IX съезде правящей тогда партии Дашнакцутюн. Руководство же “третьей” Республики Армения (1991-по сей день), совершенно не вникая в суть Армянского вопроса и понадеявшись на скорое урегулирование карабахского и турецко-армянского конфликтов с помощью международного посредничества, решило просто отказаться от использования имеющегося в своем распоряжении эффективного оружия самозащиты и возмездия – исключительного права суверенного государства на национальное и международное судебное преследование и наказание организаторов и исполнителей арменоцида и этнических чисток в Азербайджане, частично проходивших уже в период существования самой “третьей” респубики.

Далее

Աղբյուրը` («Հայաստանի ԶՐՈՒՑԱԿԻՑ», #45 (163), 24 դեկտեմբերի, 2010 թ.)

Նախքան Հայկական հարցի միջազգային իրավական մակարդակի վերլուծությանն անցնելն անհրաժեշտ է համառոտաբար ամփոփել ներկա ուսումնասիրության նախորդ գլխում ասվածը (I. Ռազմավարական մակարդակ)։

Խորհրդային Միության փլուզումից հետո Հայկական հարցի բովանդակությունը՝ Հայաստանի տարածքային-քաղաքական ազատագրության անհրաժեշտությունը, նույնը մնալով, ընդունեց նոր ձևեր, որոնք արտահայտվեցին նախևառաջ վերածնված հայկական պետության հետևյալ ռազմավարական խնդիրներում.

Շարունակությունը

Источник: “СОБЕСЕДНИК Армении”, #45 (163), 24 декабря 2010 г.

Перед тем, как перейти к анализу международно-правового уровня Армянского вопроса, необходимо вкратце подытожить сказанное в предыдущей главе данного исследования (см. Собеседник Армении, #41 (159), 26 ноября 2010 года).

После распада Советского Союза содержание Армянского вопроса – необходимость территориально-политического освобождения Армении, оставшись прежним, приняло новые формы, которые выразились, в первую очередь, в следующих стратегических проблемах воссозданного армянского государства:

Далее

Աղբյուր՝ «Հայաստանի ԶՐՈՒՑԱԿԻՑ», #41 (159), 26 նոյեմբերի 2010 թ.
Արմեն ԱՅՎԱԶՅԱՆ, Քաղաքական գիտությունների դոկտոր

Հայաստանի Հանրապետության խորհրդարանում դարձյալ բարձրացվել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը պաշտոնապես և անհապաղ ճանաչելու հարցը։ Ցավոք, ինչպես այսքայլի նախաձեռնողները, այնպես էլ հակառակորդները ԼՂՀ ճանաչումը դիտում են բացառապես դիվանագիտական խաղի վերնակառուցային կոմբինացիաներում՝ անտեսելով նրա բազիսային՝ ռազմավարական մակարդակը։
Շարունակությունը

Источник: “СОБЕСЕДНИК Армении”, #41 (159), 26 ноября 2010 года
Армен АЙВАЗЯН, Доктор политических наук

В парламенте Республики Армении снова поднят вопрос о немедленном официальном признании Нагорно-Карабахской Республики. К сожалению, как инициаторы, так и оппоненты этого шага рассматривают признание НКР исключительно в надстроечных комбинациях дипломатической игры, игнорируя его базисный – стратегический уровень.
Далее

Աղբյուր՝ Ankakh.com, 16.11.2010

Հայաստանի վերաբերյալ կեղծ տեղեկություններով լի հանրագիտարանը հրատարակած բրիտանական և ռուսական հրատարակչություններին պատասխանատվության ենթարկելու գործընթացն իր վրա պետք է վերցնի պետությունը: Այսպես է կարծում քաղաքագիտության դոկտոր Արմեն Այվազյանը, անընդունելի համարելով հայկական պետական կառույցների բռնած «չեզոք» դիրքորոշումը.

Շարունակաթյունը

Աղբյուրը՝ «Հայաստանի ԶՐՈՒՑԱԿԻՑ», #37 (155), 29 հոկտեմբերի-5 նոյեմբերի 2010 թ.

Մատենադարանի ավագ գիտաշխատող, քաղաքական գիտությունների դոկտոր Արմեն Այվազյանի հետ զրույցից տեղեկանալով, որ նրա «1722-1730 թթ. հայոց ազատագրական պատերազմի քննական պատմություն» մենագրությունը մոտենում է ավարտին, խնդրեցինք ժամանակից փոքր-ինչ առաջ ընկնելով՝ մեր ընթերցողին ներկայացնել այդ, մեր կարծիքով, հույժ այժմեական հետազոտության անտիպ էջերից մեկը։ Ստորև հրապարակվող հետաքրքրահարույց նյութը մի փոքրիկ հատված է Ա. Այվազյանի գրքի՝ 1720-ական թվականների հայկական զորքի սպառազինությանը նվիրված առանձին գլխից։ Բնականաբար, թերթային հրապարակումից դուրս է մնացել գիտական ծավալուն ապարատը (աղբյուրագիտական բազան, պատմաբանասիրական վերլուծությունն ու բացատրությունները, ծանոթագրությունները և այլն)։

Շարունակությունը

Այվազյան Ա. Մ., Ժողովրդագրական իրավիճակը Ղարաբաղում 1710-1720-ական թվականներին (Լրաբեր հասարակական գիտությունների. 2010, N 1-2, էջ 59-67)

Շարունակությունը » Continue Reading »

Աղբյուրը` Ankakh.com, 23.07.2010

Դեռևս հունիսի 2-ին` «Մենք դեմ ենք օտարալեզու դպրոցների վերաբացմանը» նախաձեռնության անդրանիկ համաժողովի ժամանակ քաղաքագիտության դոկտոր Արմեն Այվազյանը հայտարարեց. «Քանի որ Լեզվի պետական տեսչությունը չի կատարում իր պարտավորությունները և մատնված է լիակատար անգործության, կստեղծվի Լեզվի ժողովրդական տեսչություն, որն իր ձեռքը կվերցնի և կիրականացնի տեսչության գործառույթները…»: Այվազյանը նաև հայտնեց, որ նախ կստեղծվի առանձին հզոր կայք, որտեղ հայոց լեզվի վիճակի մասին ամբողջական տեղեկատվություն կկուտակվի:

Այդ հայտարարությունից երկու ամիս էլ չի անցել և, ի զարմանս շատերի, Լեզվի ժողովրդական տեսչության կայքն արդեն գործում է (www.lezu.am)` մեր քաղաքի կենտրոնական փողոցների ցուցանակների աչք ծակող խախտումների լուսանկարներով:

Շարունակությունը » Continue Reading »

Աղբյուրը՝ www.lezu.am

Հայաստանի Հանրապետությունը քաղաքական, սոցիալ-տնտեսական, իրավական, կրթական և բարոյահոգեբանական ծանր ճգնաժամ է ապրում: ՀՀ հասարակության ընդհանուր թմբիրային վիճակը, որ պայմանավորված է, նախ և առաջ, հայոց արժեհամակարգի խախտված չափանիշներով, վտանգում է մեր անկախությունը, պարարտ հող ստեղծում անդառնալի պարտությունների համար:

Մասնավորապես, ոտնահարված է մեր մայրենիի` հայոց լեզվի կարգավիճակը տառացիորեն բոլոր բնագավառներում, այդ թվում՝ պետական համակարգում: Մինչդեռ հայերենը` Հայաստանի Հանրապետության պետական լեզուն մեր անկախության և անվտանգության հիմքերի հիմքն է՝ լեզվամտածողության ու հանրակրթության, ազգային ինքնության և արժանապատվության, ինքնաճանաչման և ինքնագնահատման ողնաշարը:

Շարունակությունը » Continue Reading »

Get the latest Flash Player to see this player.